----------------------------------------------------------------------------------

BOISKO

Rzeźbione śladami spadających kasztanów
Nadgryzione zębem czasu
Otoczone ścianami gotyckiego muru
nie do przebicia
Porośnięte przywiędłą trawą
w odcieniu zielonego kiwi
Deptane tysiącami szkolnych tenisówek
W zimie pokryte budyniowym płaszczem
zamarza
Zapada w sen niewiedzy i ukojenia
Rozbudzone promieniami słońca
mięknie
Rozpływa się jak lawa w kraterze
Czasem tonie w strugach deszczu
Podziurawione niebo - Jego parasolem
Głuche
Nieme
Bezimienne
Wiecznie samotne
Jedynym gościem był jakiś kundel
który zostawił niewielką kałużę
przy krawężniku

----------------------------------------------------------------------------------

BUCIKI

Malutkie dziecięce buciki
Białe w czarne kropeczki
z kokardkami na czubkach
Symbolem nowego życia
Dobroci
Niewinności
Zapowiedzią wielkiej niewiadomej
jaką jest człowiek

----------------------------------------------------------------------------------

ŁÓŻKO

Wielkie wygodne z kokosowym materacem
Okryte granatową pościelą w żółte słoneczniki
Wyłożone dużą ilością maleńkich puchowych poduszek
zajmuje prawie połowę pokoju
Jest małym lazurowym jeziorem
które codziennie rano wita mnie
otulając rozłożystymi ramionami
A potem znowu zamiera w bezruchu
i stoi tak do wieczora
W nocy prowadzi mnie snów polaną złocistą
Pozwala wąchać błękitne płatki chabrów marzeń
Kraina wiecznego spokoju
Patrzy w milczeniu
To moja oaza istnienia
w której naprawdę mogę być sobą

----------------------------------------------------------------------------------

PYTANIE BEZ ODPOWIEDZI

Nie pytam już kto
Nie pytam dlaczego
Odpowiedzią moją jest brak odpowiedzi
Nie widzę już światła
Ciepła nie czuję
Tak bardzo bym chciała
choć raz jeszcze
Już inna
Milcząca
W ciszy zaklęta
Płomieniem mego żalu
ma ścianie w pokoju wyryłam:
Nie zabieraj tego co mam!
Oddaj mi wiarę!
Oddaj marzenia!
Pozwól żyć!
----------------------------------------------------------------------------------